Bahamas en weer terug!
Door: San
Blijf op de hoogte en volg Sandra
02 April 2010 | Turkse en Caicos Eilanden, Cockburn Town
Hallo trouwe lezers :-)
Zoals beloofd, de Bahamas update!
Zondag de 21e zijn we onze grote missie begonnen. Na twee ontzettend drukke dagen op het werk (het spelen van Manager on Duty tot twaalf uur 's nachts, een nieuwe taak die me is toevertrouwd om vervolgens de dag daarna weer vrolijk om zeven uur 's ochtends op het werk verschijnen) was het tijd om te relaxen! Alleen het inpakken van onze koffers was al heerlijk! Even WEG van alle drukte!
Na een prima vlucht in een klein vliegtuigje kwamen we aan in Nassau. Shackas broer stond klaar op het vliegveld om ons te verwelkomen op dit gave eiland. Wat een lieverd! Hij was zo blij om ons te zien en ik was natuurlijk helemaal vertederd; het weerzien van twee stoere broers na anderhalf jaar. En ook ik kreeg een welkom alsof ik al jaren een deel van de familie ben. Zo lief, zo fantastisch.
Na een rit van ongeveer een kwartier werden we afgezet bij het hotel, en moesten we alweer afscheid nemen. Want ja, er moet altijd gewerkt worden hier.
We verbleven in het Sandals resort. Luxury included en dus konden we van alles optimaal genieten. Voldoende cocktails (de Bahama-Mama is zeker m'n favoriet hahaha), 3 heerlijke maaltijden per dag, champagne bij zonsondergang, naar het strand op een privé eiland en 's avonds romantisch bij een vuurkorf zitten. Relaxen moesten we!
Natuurlijk was ons doel te bereiken bij de Amerikaanse Ambassade. Nederlandse troela die ik ben, ik ga er vanuit dat, wanneer ik een officiele afspraak maak om 10:30 's ochtends bij de Amerikaanse Ambassade, dat ik ook om 10:30 's ochtends aan de beurt ben. Maar nee, wij wilden niet te laat zijn, vandaar dat we om 10 uur voor de deur stonden aldaar. Met nog 40 andere mensen. Die ook allemaal een afspraak hadden om 10:30. Hahahaha erg humoristisch. Goed, wij netjes achteraan aansluiten (met de nodige zenuwen). Na ongeveer anderhalf uur was het eindelijk Shackas beurt om naar binnen te gaan. Ik wilde met hem mee, om de kans op het Amerikaanse Visum te vergroten. Maar nee, ik kon niet mee naar binnen, want: er waren niet genoeg stoelen en het regende dus er moesten meer mensen naar binnen. Oh. OK. Het zou voor ons geen positieve werking hebben als ik een discussie aan zou gaan, dus ik ben netjes afgedropen en weer buiten op het bankje gaan zitten. Hier waren vele ogen op me gericht en ik kreeg veel 'wat moet jij hier' blikken (Nederlands meisje tussen allemaal Bahamians, Jamaicanen en Haitians, zie het voor je). En ontzettend nerveus moest ik wachten. Jamaicanen krijgen tegenwoordig niet erg makkelijk een Amerikaans Visum...Dus ik nog langer wachten. En wachten..En wachten...Op een gegeven moment zat ik naast drie Jamaicanen, die net naar buiten waren gekomen. Allemaal afgewezen. Geen visums...Toen duurde het wachten nog langer. Terwijl ik aan deze Jamaicanen ons verhaal vertelde, realiseerde ik me dat het echt een apart en uniek verhaal is.
Opeens kwam m'n man naar buiten. Z'n hoofd naar beneden, nee schuddend. Ik dacht : OOOOOH NEEEEE HE!!!! Al deze moeite voor niets???
'Did you get it??' 'They tell me I have to come back and try again' 'WHAT??! Where is your passport??' (paspoort wordt ingehouden als men het visum krijgt en wordt de volgende dag terug gegeven)Ik fouilleren natuurlijk! Toen begon ie keihard te lachen. 'I GOT IT!! I GOT IT!!' Vanaf dat moment was er niets wat onze vakantie nog kon doen mislukken. Fantastisch! Stap 1 is binnen! Olé!
De rest van onze dagen zijn voorbij gevlogen. En toen was het alweer tijd om naar huis te gaan. Niets kon meer mis gaan met ons! Totdat we weer voet aan de grond hadden gezet op Turks and Caicos. Shacka liep met het grootste gemak door alle controles heen. Ik werd bij de eerste post stop gezet en behandeld als een crimineel. Ik had helemaal geen papieren bij me natuurlijk. Na veel telefoontjes, het opzoeken van m'n Nederlandse ticket en discussies werd ik eindelijk binnen gelaten. Ik heb nu een maand gekregen van Immigratie. Hahaha, tijd voor een fatsoenlijk bewijs dat ik hier werk en woon. Wat denken ze wel niet ;)
Tot zover dit lange verhaal, ik heb nog veeeeeeeeeeeeel meer te vertellen, maar het moet leuk blijven natuurlijk ;)
Heel veel liefs en dikke kus van San!
Zoals beloofd, de Bahamas update!
Zondag de 21e zijn we onze grote missie begonnen. Na twee ontzettend drukke dagen op het werk (het spelen van Manager on Duty tot twaalf uur 's nachts, een nieuwe taak die me is toevertrouwd om vervolgens de dag daarna weer vrolijk om zeven uur 's ochtends op het werk verschijnen) was het tijd om te relaxen! Alleen het inpakken van onze koffers was al heerlijk! Even WEG van alle drukte!
Na een prima vlucht in een klein vliegtuigje kwamen we aan in Nassau. Shackas broer stond klaar op het vliegveld om ons te verwelkomen op dit gave eiland. Wat een lieverd! Hij was zo blij om ons te zien en ik was natuurlijk helemaal vertederd; het weerzien van twee stoere broers na anderhalf jaar. En ook ik kreeg een welkom alsof ik al jaren een deel van de familie ben. Zo lief, zo fantastisch.
Na een rit van ongeveer een kwartier werden we afgezet bij het hotel, en moesten we alweer afscheid nemen. Want ja, er moet altijd gewerkt worden hier.
We verbleven in het Sandals resort. Luxury included en dus konden we van alles optimaal genieten. Voldoende cocktails (de Bahama-Mama is zeker m'n favoriet hahaha), 3 heerlijke maaltijden per dag, champagne bij zonsondergang, naar het strand op een privé eiland en 's avonds romantisch bij een vuurkorf zitten. Relaxen moesten we!
Natuurlijk was ons doel te bereiken bij de Amerikaanse Ambassade. Nederlandse troela die ik ben, ik ga er vanuit dat, wanneer ik een officiele afspraak maak om 10:30 's ochtends bij de Amerikaanse Ambassade, dat ik ook om 10:30 's ochtends aan de beurt ben. Maar nee, wij wilden niet te laat zijn, vandaar dat we om 10 uur voor de deur stonden aldaar. Met nog 40 andere mensen. Die ook allemaal een afspraak hadden om 10:30. Hahahaha erg humoristisch. Goed, wij netjes achteraan aansluiten (met de nodige zenuwen). Na ongeveer anderhalf uur was het eindelijk Shackas beurt om naar binnen te gaan. Ik wilde met hem mee, om de kans op het Amerikaanse Visum te vergroten. Maar nee, ik kon niet mee naar binnen, want: er waren niet genoeg stoelen en het regende dus er moesten meer mensen naar binnen. Oh. OK. Het zou voor ons geen positieve werking hebben als ik een discussie aan zou gaan, dus ik ben netjes afgedropen en weer buiten op het bankje gaan zitten. Hier waren vele ogen op me gericht en ik kreeg veel 'wat moet jij hier' blikken (Nederlands meisje tussen allemaal Bahamians, Jamaicanen en Haitians, zie het voor je). En ontzettend nerveus moest ik wachten. Jamaicanen krijgen tegenwoordig niet erg makkelijk een Amerikaans Visum...Dus ik nog langer wachten. En wachten..En wachten...Op een gegeven moment zat ik naast drie Jamaicanen, die net naar buiten waren gekomen. Allemaal afgewezen. Geen visums...Toen duurde het wachten nog langer. Terwijl ik aan deze Jamaicanen ons verhaal vertelde, realiseerde ik me dat het echt een apart en uniek verhaal is.
Opeens kwam m'n man naar buiten. Z'n hoofd naar beneden, nee schuddend. Ik dacht : OOOOOH NEEEEE HE!!!! Al deze moeite voor niets???
'Did you get it??' 'They tell me I have to come back and try again' 'WHAT??! Where is your passport??' (paspoort wordt ingehouden als men het visum krijgt en wordt de volgende dag terug gegeven)Ik fouilleren natuurlijk! Toen begon ie keihard te lachen. 'I GOT IT!! I GOT IT!!' Vanaf dat moment was er niets wat onze vakantie nog kon doen mislukken. Fantastisch! Stap 1 is binnen! Olé!
De rest van onze dagen zijn voorbij gevlogen. En toen was het alweer tijd om naar huis te gaan. Niets kon meer mis gaan met ons! Totdat we weer voet aan de grond hadden gezet op Turks and Caicos. Shacka liep met het grootste gemak door alle controles heen. Ik werd bij de eerste post stop gezet en behandeld als een crimineel. Ik had helemaal geen papieren bij me natuurlijk. Na veel telefoontjes, het opzoeken van m'n Nederlandse ticket en discussies werd ik eindelijk binnen gelaten. Ik heb nu een maand gekregen van Immigratie. Hahaha, tijd voor een fatsoenlijk bewijs dat ik hier werk en woon. Wat denken ze wel niet ;)
Tot zover dit lange verhaal, ik heb nog veeeeeeeeeeeeel meer te vertellen, maar het moet leuk blijven natuurlijk ;)
Heel veel liefs en dikke kus van San!
-
02 April 2010 - 11:35
Jin:
Hahahaha lieverd, wat is die shacka toch ook een ouwehoer. Mâle chocodip. Maar echt super goed liefje! De eerste stap is er. Gaan we dan nu winkelen in Miami? xxx -
02 April 2010 - 12:34
Jannieeee:
He schattie!!!
Wat super dat stap 1 gelukt is!!! Ben hopi blij voor jullie!!!
Enne 'behandeld ALSOF je een crimineel was'???!! Je bent toch ook een Basisss Gangstaaaa??? ;) hihi
Luv you girl!!!!
Dikke TUUT!!! -
02 April 2010 - 17:59
Fleur:
Dat is die shittttt ouweeeee! Op naar de volgende stap!! Hahaha, moet nog steeds lachen al ik jou voor me zie in die bus. Te mooi. Super om je stem weer ff te horen lieverd!!!!! Nou fijn weekend schattie!!Lataaaaa x Besitoooooo xx -
03 April 2010 - 10:03
Mem:
happy easter -
06 April 2010 - 07:46
Thijs:
Goed he dat het gelukt is!!! Nu de volgende stap!!! Keep up the good work!!!
Liefsssss
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
